Γυρεύω στα ναυάγια
ζεϊμπέκικα τρισάγια, φιγούρες σοροκάδες.
Τις νύχτες φαροφύλακες,
γέρο λοστρόμους πίνακες στον άγιο λαμπάδες.

Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα
σας χόρευα σας γέλαγα σ’ ανάποδη πορεία.
Μάτια υπερωκεάνια
φωτιές ως τα ουράνια σαν τάμα σ’ εκκλησία.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα
σας χόρευα σας γέλαγα στο άσπρο μου δελφίνι.
Στροφές μου, τσιμινιέρες μου
στην πρίμα οι παντιέρες μου κι ο κάβος που με λύνει.

Σφυρίζω στα κοχύλια
μια νότα με τα χείλια κι ένα χορό απτάλη.
Ζεϊμπέκικα μ’ αλμύρα
χόρευα όταν σε πήρα μια νύχτα στην Βεγγάλη.

Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα
σας χόρευα σας γέλαγα σ’ ανάποδη πορεία.
Μάτια υπερωκεάνια
φωτιές ως τα ουράνια σαν τάμα σ’ εκκλησία.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα
σας χόρευα σας γέλαγα στο άσπρο μου δελφίνι.
Στροφές μου, τσιμινιέρες μου
στην πρίμα οι παντιέρες μου κι ο κάβος που με λύνει.