Κάποιες αφόρητες στιγμές
θέλω να βάλω τις φωνές καθώς μ’ εκνευρίζεις.
Μα σαν με παίρνεις αγκαλιά
και με γεμίζεις με φιλιά τον κόσμο μου χαρίζεις.

Είσ’ ο δυνάστης μου και η λατρεία μου
η καταδίκη μου κι η σωτηρία μου.

Οι αντιθέσεις σου πολλές
μ’ αυτές σου τις μεταβολές σε δίλλημα με φέρνεις.
Πότε με πας στον ουρανό
πότε σε βάθος σκοτεινό εσύ με παρασέρνεις.

Είσ’ ο δυνάστης μου και η λατρεία μου
η καταδίκη μου κι η σωτηρία μου.