Πικρό το ποτήρι που με κέρασες
σταμάτησες λίγο και μετά προσπέρασες
μα δε θυμήθηκες τι πέρασες μαζί μου.
Στα μάτια ψυχρά με κοίταξες και γέλασες
σαν να `μουνα κάποιος φίλος
που τον ξέχασες.
Σταμάτησε μέσα μου η καρδιά και πόνεσε
αν είναι θεέ μου δυνατό να με λησμόνησε.

Δεν μπορεί να μη με γνώρισε
δεν μπορεί να με αγνόησε
δεν είναι θεέ μου δυνατό
θα παραγνώρισε.

Δεν έμεινε τίποτα στη θύμηση σου
βαθιά πληγή ήταν η μέρα της φυγής σου
το `δα στα μάτια σου, το είδα στη μορφή σου.
Φαινόσουν βιαστική κάποιον περίμενες πιο πέρα
για σένα τόσο ακριβή είναι μια καλημέρα
σταμάτησε μέσα μου η καρδιά και πόνεσε
αν είναι θεέ μου δυνατό να με λησμόνησε.

Δεν μπορεί να μη με γνώρισε
δεν μπορεί να με αγνόησε
δεν είναι θεέ μου δυνατό
θα παραγνώρισε.