Κλαίω και με τυλίγουν χίλιοι πόνοι
κάθε στιγμή μου σε θυμάμαι.
Κλαίω όταν αρχίζει και νυχτώνει
και κάθε βράδυ δεν κοιμάμαι.

Κλαίω, κλαίω και λέω αχ θεέ μου
θα ξαναδώ τάχα ποτέ μου τον άνθρωπο μου.
Κλαίω, κλαίω και ρίχνω την ευθύνη,
που ξένοι πια έχουμε γίνει, στον εαυτό μου.

Κλαίω και μες στους δρόμους τριγυρίζω
δίχως να ξέρω που πηγαίνω.
Κλαίω και τ’ όνομα σου ψιθυρίζω
στον Γολγοθά που ανεβαίνω.

Κλαίω, κλαίω και λέω αχ θεέ μου
θα ξαναδώ τάχα ποτέ μου τον άνθρωπο μου.
Κλαίω, κλαίω και ρίχνω την ευθύνη,
που ξένοι πια έχουμε γίνει, στον εαυτό μου.