Λες κι ακουμπάει ο ουρανός
μες στη σκεπή και τη βαραίνει
στην καμινάδα την παλιά
τρύπωσε σύννεφο κρυφά και κατεβαίνει
και ζωγραφίζει στα ταβάνια
μικρές πληγές σαν σιντριβάνια.

Λες κι ο αγέρας προσπαθεί
να κοιμηθεί στην αγκαλιά σου
και γέρνει σαν μικρό παιδί
για να ανταμώσουν με το δάκρυ τα φιλιά σου
και να καρφώσεις την αγάπη
δίπλα και κόντρα στην απάτη.

Λες και συμβαίνουνε σε μας
τα όσα παίζει ο σινεμάς σε κάποια συνοικία,
μοιάζει παραγωγή φτηνή
κι έχει υπόθεση κοινή σαν μια βουβή ταινία.
Λες και συμβαίνουνε σε μας
τα όσα παίζει ο σινεμάς σε κάποια συνοικία,
μοιάζει παραγωγή φτηνή
κι έχει υπόθεση κοινή όπως η αμαρτία.

Λες και το αύριο δεν έρχεται ποτέ
αιώνια νύχτα
μίλα μου εσύ ψιθυριστά
να μην ακούσει ο καημός την καληνύχτα
και μας την κλέψουν και την πάρει
εκεί που μένει το φεγγάρι.

Λες και ο χρόνος κυνηγά
κάτι να βρει που `ναι χαμένο
καράβια μοιάζουν οι σκιές
που αρμενίζουν σ’ ένα τοίχο γκρεμισμένο
κι έχουν για φάρους τα κομμάτια
απ’ τα κρυμμένα σου τα μάτια.

Λες και συμβαίνουνε σε μας
τα όσα παίζει ο σινεμάς σε κάποια συνοικία.
Μοιάζει παραγωγή φτηνή
κι έχει υπόθεση κοινή σαν μια βουβή ταινία.
Λες και συμβαίνουνε σε μας
τα όσα παίζει ο σινεμάς σε κάποια συνοικία.
Μοιάζει παραγωγή φτηνή
κι έχει υπόθεση κοινή όπως η αμαρτία.