Αμάν, η δική σου η αγάπη
μου `χει γίνει βασανάκι και μεράκι.
Πότε μένει με ταΐζει
πότε πίκρα με ποτίζει και φαρμάκι.

Θα με κάνεις να πεθάνω, αχ,
και το λογικό μου χάνω, αμάν.
Αμάν, αμάν, αμάν.

Αμάν, τα φιλιά σου μέλι στάζουν
και τα χέρια σου μαχαίρια και με σφάζουν.
Η καρδιά σου με ζητάει
η ματιά σου με σαΐτες με χτυπάει.

Θα με κάνεις να πεθάνω, αχ,
και το λογικό μου χάνω, αμάν.
Αμάν, αμάν, αμάν.