Ένα ξένο χέρι νιώθω ξαφνικά
η υγρή παλάμη μ’ αναστατώνει.
Δυο λεπτές ρυτίδες πιο κοντά μαλλιά
στο στήθος μου η ανάσα μου τελειώνει.

Εκεί που παραλίγο να σε ξεχάσω
με κρατάς, εγώ όμως θέλω ν’ αποδράσω.

Και μου `χες πει κι έτρεμε η καρδιά σου
ναι μου `χες πει ξέχνα τ’ όνομα σου.
Ναι μου `χες πει και πλάγιασα κοντά σου
ναι μου `χες πει, δώσ’ μου, μου είπες γεια σου.

Η Αθήνα είναι τόσο δα μικρή
και ξαφνικά η ματιά σου μ’ αγκαλιάζει.
Πως μπορεί κανείς να εξαφανιστεί
το κορίτσι σου πόσο μου μοιάζει.

Εκεί που παραλίγο να σε ξεπεράσω
με κρατάς, εγώ όμως θέλω να ξεχάσω.

Και μου `χες πει κι έτρεμε η καρδιά σου
ναι μου `χες πει ξέχνα τ’ όνομα σου.
Ναι μου `χες πει και πλάγιασα κοντά σου
ναι μου `χες πει, δώσ’ μου, μου είπες γεια σου.
Πόσα μου είχες πει.