Όπως πετάνε τα πουλιά που ψάχνουνε μια φωλιά
στην απεραντοσύνη
μια νύχτα χάθηκες κι εσύ κι έγινε η αγάπη φυλακή
κι η μοναξιά παραφροσύνη.

Εσύ δεν ήσουνα αγάπη, εσύ ήσουνα χαρταετός
που έψαχνες να βρεις αστέρι
και μάρτυς μου ο ουρανός.
Εσύ δεν ήσουνα αγάπη, εσύ ήσουνα χαρταετός
που έψαχνες να βρεις αστέρι
και μάρτυς μου ο θεός.

Όπως δακρύζει ο ουρανός όταν νυχτώνει μοναχός
μακριά απ’ τη σελήνη
έτσι προσπέρασες κι εσύ κι έγινε δάκρυ η σιωπή
κι η νύχτα στάζει νικοτίνη.

Εσύ δεν ήσουνα αγάπη, εσύ ήσουνα χαρταετός
που έψαχνες να βρεις αστέρι
και μάρτυς μου ο ουρανός.
Εσύ δεν ήσουνα αγάπη, εσύ ήσουνα χαρταετός
που έψαχνες να βρεις αστέρι
και μάρτυς μου ο θεός.