Ψάχνεις να βρεις το νόημα
στ’ ανόητα, στ’ ανώνυμα
και τα ξεπερασμένα.
Μάγκας βαρύς κι ασήκωτος
κι ένας καημός ανείπωτος
να κλαίει κρυφά για σένα.

Στης νύχτας τα πατώματα
ζεϊμπέκικα ονόματα
πατάς απελπισμένα.
Σημαία το νταηλίκι σου
και κρύβεις στο μανίκι σου
της μοίρας τα γραμμένα.

Στης νύχτας τα Ευαγγέλια
διαβάζεις τη συντέλεια
χορεύεις και δακρύζεις.
Τα Σάββατα που αγάπησες
τις Κυριακές που αμάρτησες
χωρίς ελπίδα ελπίζεις.