Γιε μου να γράφεις τακτικά
της ξενιτιάς το γράμμα
γιατί με τη μητέρα σου
θα λιώνουμε στο κλάμα.

Είν’ τα γεράματα βαριά
αχ, γιε μου να γράφεις
ταχτικά.

Να μην ξεχάσεις πάτησες
κάποια ψυχή που λιώνει
και μέρα νύχτα σπίτι μας
βραδιάζει ξημερώνει.

Είν’ τα γεράματα βαριά
αχ, γιε μου να γράφεις
ταχτικά.

Με πίκρες και με βάσανα
σε έχουμε αναθρέψει
μα πρόσεξε η ξενιτιά
γιέ μου μη σε πλανέψει.

Είν’ τα γεράματα βαριά
αχ, γιε μου να γράφεις
ταχτικά.