Εσύ να ζεις με άλλη
κι εγώ, μέσ’ στη σκιά,
εσύ, σε άλλο προσκεφάλι,
κάθε νυχτιά και πιο μακριά,
εσύ να ζεις με άλλη
κι εγώ να ζω με δάκρυα.

Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το λίγο
και τις ρυτίδες τις πολλές,
μα απόψε, αγάπη μου, θα φύγω,
μην κλαις, μην κλαις, μην κλαις.

Καρδιά σε δυο κομμάτια,
αγάπη δανεική,
σε διαφορετικά κρεβάτια,
ποτέ μαζί την Κυριακή,
αρδιά σε δυο κομμάτια
και μια ζωή μαρτυρική.

Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το λίγο
και τις ρυτίδες τις πολλές,
μα απόψε, αγάπη μου, θα φύγω,
μην κλαις, μην κλαις, μην κλαις.