Όλοι περάσανε, λοιπόν, την ιστορία μας
που μας στιγμάτισε για όλη την πορεία μας,
απόψε ήρθε κι η δική μου η σειρά,
να σου μιλήσω, να σ’ αγγίξω νοερά,
σε αναζήτησα κι εσύ δε μου τ’ αρνήθηκες,
ήρθες κοντά μου, όπως παλιά, κι αποκοιμήθηκες.

Παραπονιάρικες βραδιές έχουμε ζήσει αρκετές,
σε κάποιες δύσκολες στιγμές που όλοι κλάψαμε,
παραπονιάρικες βραδιές έχουμε ζήσει αρκετές
και απ’ αυτές, τις πιο πολλές δεν τις ξεχάσαμε.

Δε θα `ν’ αυτό, το τελευταίο μας το βράδυ,
θα ξαναέρθεις σαν τον κλέφτη στο σκοτάδι
κι αν αγοράσαμε φτηνά τη μοναξιά,
δεν ξεπουλιέται η δική μου η καρδιά,
η ελπίδα, λένε πως, πεθαίνει τελευταία
κι έχω ανάγκη τη δική σου την παρέα.

Παραπονιάρικες βραδιές έχουμε ζήσει αρκετές,
σε κάποιες δύσκολες στιγμές που όλοι κλάψαμε,
παραπονιάρικες βραδιές έχουμε ζήσει αρκετές
και απ’ αυτές, τις πιο πολλές δεν τις ξεχάσαμε,
παραπονιάρικες βραδιές έχουμε ζήσει αρκετές
και απ’ αυτές, τις πιο πολλές δεν τις ξεχάσαμε.