Απ’ το ίδιο παραθύρι,
στα παλιά μας τα νυχτέρια,
εσύ, κοίταζες τη λάσπη,
εγώ, κοίταζα τ’ αστέρια,
απ’ το ίδιο παραθύρι,
στα παλιά μας τα νυχτέρια.

Να `ταν και να κοιτάζαμε
κι οι δυο μαζί τ’ αστέρια,
τώρα, δε θα ρημάζαμε
μέσα σε ξένα χέρια.

Απ’ την ίδια την αγάπη,
πίναμε χαρά κι οι δυο μας,
εσύ πήρες το σοκάκι,
εγώ κλαίω τ’ όνειρό μας,
απ’ την ίδια την αγάπη,
πίναμε χαρά κι οι δυο μας.

Να `ταν και να κοιτάζαμε
κι οι δυο μαζί τ’ αστέρια,
τώρα, δε θα ρημάζαμε
μέσα σε ξένα χέρια.