Χτες αργά το βράδυ, μπήκα μέσ’ στο μαγαζί,
μύριζε σκοτάδι, δεν ήτανε κανείς εκεί,
παράξενα η μουσική άρχισε να ζει
και στο σκοτάδι μόνη της να παίζει.

Άναψαν τα φώτα, άκουσα γλυκιά φωνή
κι ήτανε, σαν πρώτα, νύχτα πάλι μαγική,
με αγαπούσε σαν τρελή κι είμαστε μαζί
και φίλοι, γύρω - γύρω στο τραπέζι.

Νύχτα, είσαι μάνα μου, μέρα μητριά,
γι’ αυτό, μια νύχτα πάρε με, πάρε με μακριά.

Λίγο πριν να φέξει, όλα χάθηκαν με μιάς,
πήγε η ώρα έξι, ώρα ήταν της δουλειάς,
παράξενα η μουσική έπαψε να ζει
και χάθηκες κι εσύ κι αυτή μαζί.

Νύχτα, είσαι μάνα μου, μέρα μητριά,
γι’ αυτό, μια νύχτα πάρε με, πάρε με μακριά.