Το κώνειο στα μέρη μας
το λέμε και καρμούσα,
καρμούσα και αμάραγκο
κι Αγία, κι Αγία Ελεούσα.

Ποια μοίρα μού το έγραφε,
εσένα π’ αγαπούσα,
εσένα που `χα οδηγό,
φαρμάκι να κερνούσα.

Ποιο χέρι μού το σκάλισε
με σκοτεινό μελάνι,
της δόξας το γλυκό φιλί,
να μοιάζει πάντα πλάνη.

Το κώνειο στα μέρη μας
το λέμε και καρμούσα,
καρμούσα και αμάραγκο
κι Αγία, κι Αγία Ελεούσα.