Τα καινούργια μαγαζιά τα `χουν φτιάξει με γυαλί και πορσελάνη
και κινέζικο θα βρεις, και τη γεύση τη λεπτή στου Ιορδάνη,
σ’ έναν κόσμο που μοχθεί να κρατάει ζωντανές τις παραδόσεις,
το μπακάλικο μπορεί να `ναι πλάι στις μπουτίκ, αν δεν το δώσεις.

Μέσα σε μια κιβωτό, οι βιτρίνες, τα ΒΜW και τα παπάκια
συμβιώνουνε κομψά με του δρόμου τα σκυλιά και τα γατάκια,
σαν κασέτα με Βαρδή, Jethro Tull, Κολυμβητές και Καζαντζίδη,
κάθε τρόφιμος μπορεί να `χει κάποιες επαφές με τ’ άλλα είδη.

Οι ξενύχτηδες εκεί είν’ αστέρια και θεοί, είναι ωραίοι,
είναι και σωβινιστές, είναι κι εγωκεντρικοί και Χαλαντραίοι,
μα εκείνος που μπορεί μέσ’ στη νύχτα ν’ αναιρεί ό,τι προβάλλει,
δεν γουστάρει και πολύ να του κάνουν κριτική τώρα οι άλλοι.

Πού να φύγεις; θα χαθείς, για το κέντρο θες ολόκληρο ταξίδι,
το καλύτερο κρασί, όταν παρακουνηθεί, γίνεται ξύδι,
σε ταβέρνες τοπικές, στα σουβλάκια και στα μπαρ, στα καφενεία,
είναι η ντόπια μοναξιά, στα σαράντα της τραβάει την εφηβεία.