Όλα τα πουλιά έχουν μια φωλιά,
έχουν ουρανό και μια αγκαλιά,
μόνο εσύ, αλητάκι μου, δεν έχεις πού να πας,
αχ, βρε σπουργιτάκι μου, το ξέρω πως πονάς,
πως πονάς.

Αχ, βρε σπουργιτάκι μου, να `ξερες, πουλάκι μου, πόσο μοιάζουμε,
δε θα με ρωτούσες ούτε θ’ απορούσες γιατί σε νοιάζομαι,
μια φωλιά θα χτίζαμε για τον έρωτά μας
και θα ζωντανεύαμε, ξανά, τα όνειρά μας.

Όλα τα πουλιά έχουν μια φωλιά,
έχουν ουρανό και μια αγκαλιά
κι αν εμείς δεν έχουμε, δε θέλω να μου κλαις,
έχει η ζωή ανάποδες μα έχει και καλές,
και καλές.

Αχ, βρε σπουργιτάκι μου, να `ξερες, πουλάκι μου, πόσο μοιάζουμε,
δε θα με ρωτούσες ούτε θ’ απορούσες γιατί σε νοιάζομαι,
μια φωλιά θα χτίζαμε για τον έρωτά μας
και θα ζωντανεύαμε, ξανά, τα όνειρά μας.