Σαν ανθός κουρσεμένος,
Στη βροχή πεταμένος ,
Μοιάζεις δόλια καρδιά,
Στην ψυχή το μαράζι
Και το δάκρυ να στάζει,
Σαν βροχή, στη ματιά.

Όλα γύρω βρεγμένα μυρίζουν,
Όλα μέσα μου λες και γυρίζουν,
Σαν τροχός που λες σπίθες πετά,
Μεσ’ τις λάσπες τα όνειρα `σβήσαν,
Λες κι οι δρόμοι για μένα πως `κλείσαν,
Πως στο τώρα δεν έχει μετά .

Στη γωνιά κουρασμένη,
Στην ψυχή μου μέσα κλεισμένη,
Δίχως αίμα- ψυχή ,
Μια φωνή μου μιλάει,
Την ψυχή ακουμπάει,
Με αγάπη- στοργή.

Όλα γύρω βρεγμένα μυρίζουν,
Όλα μέσα μου λες και γυρίζουν,
Σαν τροχός που λες σπίθες πετά,
Μεσ’ τις λάσπες τα όνειρα `σβήσαν,
Λες κι οι δρόμοι για μένα πως `κλείσαν,
Πως στο τώρα δεν έχει μετά.

Όλα γύρω βρεγμένα μυρίζουν,
Όλα μέσα μου λες και γυρίζουν,
Σαν τροχός που λες σπίθες πετά,
Μεσ’ τις λάσπες τα όνειρα ανθήσαν,
Ανοιχτούς λες τους δρόμους κρατήσαν
Και το τώρα μου βρήκε μετά.