Τα παιδιά που μες τον δρόμο γυρνάνε
Σαν πουλιά περήφανα πώς πετάνε
Την ζωή στα χέρια τους την κρατάνε
Ποτέ δεν πάψανε να χαμογελάνε.

Τα παιδιά που μες τον δρόμο αλητεύουν
Που όσο περνάν τα χρόνια και λιγοστεύουν
Την κρυμμένη αγάπη που σαν κλέφτες ληστεύουν
Το άγριο μέλλον του κόσμου αυτά τιθασεύουν.

Τα παιδιά που μες τον δρόμο γυρνάνε
Τη σιωπή του κόσμου μόνο αυτά σπάνε
Τα όνειρά τους πουθενά δεν πουλάνε
Μοναχά φτερά ν’ ανοίξουν ζητάνε.

Τα παιδιά που μες τον δρόμο γυρνάνε
Μοναξιά έχουν δεί γι'ιαυτό δεν πονάνε
Μες `τα μάτια τους φωτιές που ανάβουν
Κι ότι θ’ αλλάξει..αυτά θα τ’ αλλάξουν.