Σαν το πουλί χωρίς φωλιά
στην ερημιά κοιμήθηκα, …
μα σένα αστέρι του βοριά
ποτέ δε σ’ απαρνήθηκα…

Αγέρας είσαι που ξυπνά
στη μνήμη και στο αίμα μου, …
Φεγγάρι που βασίλεψες
στο θαλασσί το βλέμμα μου…

Με αλυσίδες, με σχοινιά
και με καρφιά στο σώμα, …
δάκρυ έχω γίνει κι εκκλησιά,
προσκυνητής στο χώμα…

Για τα μεγάλα δράματα
θα γράψει κι η ιστορία, …
μα εγώ σε ψάχνω μάτια μου
στης γης την εξορία…

Κι αν μ’ αρνηθείς και δε με θες
ποτέ μη μου το γράψεις, …
δάκρυ θολό ο έρωτας, …
μα συ ποτέ μην κλάψεις…