Είχα πολλά για να σου πω το ξέρω πια δε με ακούς
Έτσι όπως ήσυχα κοιμάσαι στο σκοτάδι
Πόσο αργά περνάει ο καιρός και πως οι μέρες του πονούν
Άδεια όταν είναι η θέση δίπλα μου το βράδυ.

Μέσα στη θάλασσα που φτιάχνουν τα σεντόνια
Εγώ κολύμπησα χωρίς αναπνοή
Γιατί δεν ήμουνα μαζί σου τόσα χρόνια
γιατί με άργησε πια τόσο η ζωή.

Κοντά σου έμαθα να ζω έτσι όπως ζούσαμε παιδιά
που οι καρδιές μας μες τα χρώματα γλεντούσαν.
Που ότι πικρό ή σκοτεινό πάντα το έδιωχναν μακριά
κι όλο στα φώτα και στα γέλια τριγυρνούσαν.

Μέσα στη θάλασσα που φτιάχνουν τα σεντόνια
Εγώ κολύμπησα χωρίς αναπνοή
Γιατί δεν ήμουνα μαζί σου τόσα χρόνια
γιατί με άργησε πια τόσο η ζωή.

Καρδιά μου εσύ να μη γελάς όταν σου λέω πως σ’ αγαπώ
Μόνο στα μάτια να κοιτάς και θα αφήνομαι κι εγώ.