Τι πειράζει αγόρι μου που η κιθάρα σου
δεν έχει όλες τις χορδές της
Εσύ ακούς τη μουσική
σαν να έπαιζε μπροστά σου
η καλύτερη ορχήστρα

Το κίτρινο τρένο ξεκίνησε
Σε πάει κάπου που δεν ξέρεις
Δε σε νοιάζει τι θα ξημερώσει
Αφού ο ήλιος δεν αλλάζει χρώμα
Δε σε νοιάζει τι θα ξημερώσει

Το μαύρο χρώμα από τις μπότες σου
το συνήθισες για τα καλά
έχει αρχίσει να ξεθωριάζει
Σαν μια παλιά φωτογραφία
Έχει αρχίσει να ξεθωριάζει
σα μια φωτογραφία

Κι εσύ κυρία που όλη μέρα τρέχεις
Για να πετύχεις το αδύνατο
Για πες μας πως αισθάνεσαι τις νύχτες
Που γυρνάς μόνη στο σπίτι
Όταν ξαπλωμένη σ’ ένα διπλό κρεβάτι
Φωνάζεις τα όνειρα για να σε πάρουνε μακριά

Το κίτρινο τρένο πέρασε από μπροστά σου
Σε κοίταξε μέσα απ’ το βρεγμένο το παράθυρο
άρχισες να ξεθωριάζεις
σαν μια παλιά φωτογραφία
άρχισες να ξεθωριάζεις
σα μια φωτογραφία