Άδειες οι ώρες που περνώ
και συ δεν ξέρεις, δε ρωτάς.
Αυτές τις μέρες πως περνάς,
θέλω λιγάκι να σε δω.

Συνήθειες σφίγγουν τον κλοιό,
θα τρελαθώ, θα τρελαθώ.
Αγάπες φύγαν βιαστικά,
μάταια ψάχνω να σε βρω.

Έρωτες με λαβώσανε,
χειμώνες αχ με ζωσανε.
Χιόνια που καίνε σα φωτιά,
την πονεμένη μου καρδιά.

Σα μυθιστόρημα τρελό,
είναι η ζωή που ακολουθώ.
Κάθε σελίδα και σασπένς
και συ υπάρχεις, θες δε θες.

Σαλεύει ο νους μου απ’ τα πολλά
και δε με βγάζει πουθενά.
Μα η ψυχή μου αγριμικό,
κανένα πια δεν καρτερώ.