Στο δρόμο της ανηφοριάς
λυσσομανάει ένας βοριάς
νύχτα και κλαίει ο ουρανός
από καρδιάς ένας φτωχός
που με το ζόρι βάζει μπρός
ακούει τ’ αλλουνού την πείνα.
Μια φέτα βαστάει ψωμί
του δίνει πάνω απ’ τη μισή
τι με κοιτάς του λέει ξεκίνα.
Στα λίγα βρίσκεται, η ουσία
ψεύτη ντουνιά.
Στο δρόμο της ανηφοριάς
λυσσομανάει ένας βοριάς
νύχτα και κλαίει ο ουρανός
δίχως πεντάρα ο γαμπρός
προικιά ζητά ο πεθερός
την κόρη του δεν τηνε δίνει.
Μ’ αυτή τον θέλει και ζητά
κείνου να βγάλει τα παιδιά
και κλέβονται στην εκκλησιά
γάμος να γίνει.
Στα λίγα βρίσκεται, η ουσία
ψεύτη ντουνιά.