Δυο ήλιοι δυο φεγγάρια επολεμούσανε
να μας χωρίσουν θέλαν
μα δεν μπορούσανε.

Εσύ στο παραθύρι
κι’ εγώ στα βάσανα
ας ήσουνε κοντά μου κι’ ας μην ανάσα να.

Ο ήλιος βασιλεύει στα παραθύρια σου
κι’ εσύ διαβόλου κόρη βάφεις τα φρύδια σου.

Εσύ’ σαι η αιτία που μέλλω να χαθώ
και τον απάνω κόσμο να τον απαρνηθώ.

Έβγα στο παραθύρι να δεις τι γίνεται
το αίμα της καρδιάς μου για σένα χύνεται.