Νύχτα βαθιά και ξαφνικά
Φεύγει απ’ όλους πιο μακριά
Μέσ’ στο βαθύ μενεξεδί
Την κυνηγούν ανέμοι.

Ρίχνει φωτιά, παίρνει πηλό
Πλάθει τον άλλο μου εαυτό
Με στροβιλίζει, με κρατά
Μέσα στα δάχτυλά της σφιχτά.

Η σιωπή διαρκεί
Όπως στα όνειρα η κάθε στιγμή.

Εκεί που πιάνεται η ζωή
Παίρνει γη κι αφορμή
Βρέχει τα δάχτυλά της στο φως
Κι όλος ο άλλος πόνος θα μείνει κρυφός.

Σπέρνει το χρώμα της ζωής
Απ’ το πανέρι της αυγής
Σ’ όλους τους ίσκιους των βυθών
Και στο βυθό των αστεριών.

Νύχτα βαθιά, μόνη ξυπνά
Φεύγει απ’ όλους πιο μακριά
Μέσ’ στο βαθύ μενεξεδί
Εκεί που πιάνεται η ζωή.