Στους παράνομους τους δρόμους
στη ζωή τη σκοτεινή
μες στον κίνδυνο βαδίζω
και τον Χάρο αντικρίζω
κάθε ώρα και στιγμή.

Σαν το φτερό στον άνεμο
στον δρόμο τον παράνομο.

Φυλακές σκοτεινιασμένες
ντροπιασμένα σίδερα
τυραννούνε το κορμί μου
και βουλιάζω στη ζωή μου,
όπως χθες και σήμερα.

Σαν το φτερό στον άνεμο
στον δρόμο τον παράνομο.

Στους παράνομους τους δρόμους
μαύρη μοίρα μ’ έριξε,
ως κι η μάνα μου ακόμα
που με τάιζε στο στόμα
απ’ το σπίτι μ’ έδιωξε.

Σαν το φτερό στον άνεμο
στον δρόμο τον παράνομο.