Θα πάρω δίκοπο μαχαίρι
και θα το μπήξω στην δόλια μου καρδιά
θα την πληγώσω με το δικό μου χέρι
που με `χει ρίξει στην δική σου απονιά.

Δεν μπορώ, δεν μπορώ
άλλο δε βαστάω
μια μέρα να γελώ
και δέκα να πονάω.

Λουλούδι ήμουνα λευκό και ανθισμένο
προτού γνωρίσω εσένα μια βραδιά
μα με κατάντησες χλωμό και μαραμένο
δίχως ζωή δίχως δροσιά και ευωδιά.

Δεν μπορώ, δεν μπορώ
άλλο δε βαστάω
μια μέρα να γελώ
και δέκα να πονάω.

Θα πάρω δίκοπο λεπίδι
και στην καρδιά μου
θα ανοίξω μια πληγή
και πριν να γίνω
στα χέρια σου σκουπίδι
να βάλω τέρμα
σε μια αγάπη θλιβερή.

Δεν μπορώ, δεν μπορώ
άλλο δε βαστάω
μια μέρα να γελώ
και δέκα να πονάω.