Φτιάχνω καράβια και τα ρίχνω στα νερά
με τόσα πέλαγα εντός μου ποιος το ξέρει
μπορεί μια μέρα και να φτάσουν στη στεριά
που ήθελα πάντα η ζωή μου να με φέρει.

Ύστερα αφήνω τα παράθυρα ανοιχτά
σαν ξένα να κοιτώ τα ίδια πάντα μέρη
που όλο τα βλέπω μα δεν βγάζουν πουθενά
γιατί δε φύσηξε τόσο πολύ το αγέρι.