Γυρνάν στου κόσµου τη βοή
παιδιά της Αφροδίτης
που τα θεώρησε η ζωή
το φάλτσο στη χορδή της.

Στο στήθος κρύβουν µια ευχή
που βάφτισαν αγία,
να βρούνε δίδυμη ψυχή
να γίνουν πόθου λεία.

Κοιτάζουν κι ονειρεύονται µε µάτια σφαλιστά,
παιδιά που γεννηθήκανε να ζουν γονατιστά.

Κορµιά που έχουνε γευθεί
καρφί µες στο φιλί τους.
Κατάδικοι που `χουν δεθεί
στο σώµα το κελί τους.

Τις νύχτες ντύνονται φωτιές
και βγαίνουνε στους δρόµους
να διώξουν ψάχνουν µε γητειές
τη θλίψη από τους ώµους.