Χίλιους δυο καημούς μου βάζει
της αγάπης το μαράζι.

Η καρδούλα μου το ξέρει
που με νιώθει κι υποφέρει.

Μου `χεις πάρει το μυαλό μου
όμορφο μελαχρινό μου.

Μα η αγκαλιά μου άδεια
είναι θάνατος τα βράδια.

Ή με σένα ή μονάχος
αχ, αρρώστια μου και πάθος.