Ήταν τα λάθη μου μεγάλα και βαριά
κι εσύ δεν άντεξες κι έφυγες μακριά μου
τώρα με πνίγει ο καημός και η μοναξιά
και οι ενοχές μού φαρμακώνουν την καρδιά μου.

Δε φεύγει η νύχτα και δε λέει να χαράξει
στη μοναξιά μου η καρδιά μου θα σπαράξει
χωρίς εσένα, λουλουδάκι της ψυχής μου
δε θα `χει νόημα κι αγάπη η ζωή μου.

Σαν αγγελούδι σ’ ένα τέμπλο ξωκκλησιού
είν’ η μορφή σου χαραγμένη στην ψυχή μου
σαν τις εικόνες του παλιού μοναστηριού
θα ζεις αιώνια εσύ στη θύμησή μου.

Δε φεύγει η νύχτα και δε λέει να χαράξει
στη μοναξιά μου η καρδιά μου θα σπαράξει
χωρίς εσένα, λουλουδάκι της ψυχής μου
δε θα `χει νόημα κι αγάπη η ζωή μου.