Βράδια από βρωμικο σανίδι και φωνές
με τύλιξε άρωμα από οινόπνευμα
συνηθισμένα και από άποψη εραστές
όλα τα αλλάζουμε απότομα

Κάνει μια ζέστη που μου καίει το μυαλό
βλέπω τα όνειρα ντυμένα από εφιάλτες
παραδομένη φαίνεσαι όπως κι εγώ
στο καλοκαίρι ή στην αλήθεια λιποτάκτες

Όσες φωνές κι αν έχεις
πόσες ζωές αντέχεις
ποιο ψέμα σου να αφήσεις
για ποιο θεό να ζήσεις

Βράδια από βρωμικο σανίδι και φωνές
έχουν στοιχειώσει οι κουβέντες που θυμάσαι
σου ‘χουν αφήσει μέρες άοσμες κενές
κι έχεις διαλέξει ένα ψέμα να κοιμάσαι