Για μιας γυναίκας την οργή
μονάχος τώρα κλαίω
μα κι αν με πίκρανε πολύ
μη με ρωτάτε ποια είναι αυτή
ονόματα δε λέω.

Και παίρνω σβάρνα
τα ξενυχτάδικα
για να σβήσω στο πιοτό
μιας γυναίκας τ’ άδικα.

Για την κατάντια μου αυτή
πως θα `θελα να φταίω
μα αν έχω τώρα μια πληγή
εκεί που είχα την ψυχή
ονόματα δε λέω.

Και παίρνω σβάρνα
τα ξενυχτάδικα
για να σβήσω στο πιοτό
μιας γυναίκας τ’ άδικα.