Ήτανε κάποτε ένας κήπος μυστικός
σε χώρα μακρινή
μεσ’ του παραμυθιού τα βάθη.
Στο θρόνο της καθόταν ένας βασιλιάς τρανός
ποτέ του όμως μέσ’ στον κήπο δεν εστάθη.

Και μέσα εκεί λημέρι πάντα
στήνανε οι τρελοί
που λέγαν δυνατά μια λέξη μόνο ΄ελευθερία΄.
Σιγά-σιγά, που λες, μαζεύτηκαν πολλοί
ξεκίνησαν στρατός να μπουν στην πολιτεία.

Το βασιλιά, που είχε
στα χέρια τη φωτιά
κι ακόνιζε σπαθιά όλη τη γη να εξουσιάζει
τον νίκησε ένα τσούρμο με λιονταριού καρδιά
γιατί ο κόσμος ο σκληρός με αίμα αλλάζει.

Ήτανε κάποτε ένας κήπος μυστικός
κρυβόντουσαν εκεί
τις νύχτες οι κυνηγημένοι.
Σαν ξωτικό γυρνούσε ανάμεσά τους ο θεός
βοηθούσε για να βρουν ελπίδα οι φοβισμένοι.