Έπεσε ο άνεμος κι ήρθε μια μπόρα σαν καταιγίδα
κι έγινε γκρίζος, σκοτεινιασμένος ο ουρανός.
Έξω σκοτείνιασε κι έμεινα μόνος δίχως ελπίδα
σβήσαν τα όνειρα κι έγιναν καπνός.

Ράκος έγινα παρέα με τον πόνο μου
το μαράζι φωλιάζει στη ψυχή.
Η αγάπη σου μου γέμισε το χρόνο μου
μου `χει λείψει και που να βρω στοργή.

Σβησμένα όνειρα μοιάζουνε με έρημο με παγοπούλι
μοιάζουν με δρόμο δίχως διαβάτες περαστικούς.
Δίχως εσένανε είμαι μια πέτρα στο ξεροβούνι
κι έχω παρέα μου χιονιάδες κεραυνούς.

Ράκος έγινα παρέα με τον πόνο μου
το μαράζι φωλιάζει στη ψυχή.
Η αγάπη σου μου γέμισε το χρόνο μου
μου `χει λείψει και που να βρω στοργή.