Πενήντα η ταυτότητα
μα η καρδιά δεκάξι
σαν πουλάκι στο κλουβί
που θέλει να πετάξει.

Όσο κι αν περνούν τα χρόνια
ίδια χούγια έχω ακόμα'

Με ρεμπέτικες πενιές
τα βράδια θα γουστάρω
και τσιγάρα σέρτικα
θα πίνω, θα φουμάρω.

Του σεβντά τα βασανάκια
θα ξεχνώ στα ταξιμάκια.

Κι αν τυχόν και μ’ αρνηθεί
αυτή που θ’ αγαπήσω
στα γλυκά ματάκια της
τραγούδι θα χαρίσω.

Δυο πενιές απ’ την καρδιά μου
και την έφερα κοντά μου.

Πενήντα η ταυτότητα
μα η καρδιά δεκάξι
σαν πουλάκι στο κλουβί
που θέλει να πετάξει.