Μικροί ξαπλώναμε τα βράδια
κι εσύ ανακάλυπτες τα θαύματα
πάνω στο σώμα μου ήταν τραύματα
απ’ τα ανεπαίσθητά σου χάδια.

Στα μάτια σου είδα τον θεό μου
έγινες φως κι έμεινα αδύναμη
κι αυτό σου έδινε τη δύναμη
να `χεις το βάρος κάθε ώμου.

Στα πόδια σου έφερα τα μύρα
κι ούτε ένα φιλί δεν πήρα από τα χείλη σου.
Γεννήθηκα να `μαι σκιά σου
να ορθώνω τα ερείπιά σου
και συ να μ’ έχεις τόσα χρόνια μονάχα φίλη σου.

Έφυγες για να βρεις ελπίδα
και να παλέψεις με τους δαίμονες
έδωσες μαχαιριές ατέρμονες
για να χαράξεις ηλιαχτίδα.

Έμεινα εδώ να περιμένω
ν’ αναμετριέμαι με την άβυσσο
τώρα που έχτισες παράδεισο.

Στα πόδια σου έφερα τα μύρα
κι ούτε ένα φιλί δεν πήρα από τα χείλη σου.
Γεννήθηκα να `μαι σκιά σου
να ορθώνω τα ερείπιά σου
και συ να μ’ έχεις τόσα χρόνια μονάχα φίλη σου.