Πώς μιλούσε κρυφά το φεγγάρι,
πώς γελούσε, πώς έλεγε "ναι",
πώς μεγάλωνε έτσι το βράδυ,
να μη φύγει, ορκιζόταν, ποτέ.

Ποιος καθρέφτης να δεις την αλήθεια,
ποιά αλήθεια σ’ εμένα θα πεις,
κάποιος φώναζε κάπου, "βοήθεια"
μα, κοντά του δεν ήταν κανείς.

Φοράει τη νύχτα η καρδιά,
να γίνεις φως, φεγγάρι στα σκαλιά,
κι αν αξίζει το μετά
το σώμα ξέρει, που είδε τη φωτιά.

Πώς μιλούσε κρυφά το φεγγάρι,
πώς γελούσε, πώς έλεγε "ναι",
πώς μεγάλωνε έτσι το βράδυ,
να μη φύγει, ορκιζόταν, ποτέ.

Φοράει τη νύχτα η καρδιά,
να γίνεις φως, φεγγάρι στα σκαλιά,
κι αν αξίζει το μετά
το σώμα ξέρει, που είδε τη φωτιά.

Πώς μιλούσε κρυφά το φεγγάρι,
πώς γελούσε, πώς έλεγε "ναι",
πώς μεγάλωνε έτσι το βράδυ,
να μη φύγει, ορκιζόταν, ποτέ.