Απ’ την καρδιά μου πόσα παθαίνω!
Με πάει, με φέρνει λες κι είμαι τρένο.
Με πας, καρδιά μου, στα παλιά
μα εγώ αλλού πηγαίνω.
Καρδιά μου, αν τη θες πολύ
εγώ δεν επιμένω.

Το σπίτι δε με χώραγε
ούτε και το κρεβάτι
και πήρα τα μεσάνυχτα
άγνωστο μονοπάτι.
Σε σένανε που μ’ έδιωξες
θέλω για να γυρίσω
και όλα σου τα σφάλματα
να σου τα συγχωρήσω.

Απ’ την καρδιά μου πόσα παθαίνω!
...

Αυτές που ερωτεύομαι
δεν κάνουνε για μένα,
γι’ αυτό τα βράδια καίγομαι
και ξεκινώ για σένα.
Σε σένανε που μ’ έδιωξες
θέλω για να γυρίσω
και όλα σου τα σφάλματα
να σου τα συγχωρήσω.

Απ’ την καρδιά μου πόσα παθαίνω!