Βαρειά η σκιά σου καρτερεί
την θέση σου να πάρει..
μπροστά απ τον καθρέφτη σου
κι ένα μισό φεγγάρι
κουρνιάζει στο συρτάρι..

Ο κούκοs φάλτσοs
να θαρρεί
πωs τραγουδά μπαλάντα..
ήχοι στη νύχτα..
αργόσυρτη ξεκουρδισμένη
μπάντα..
μα..έτσι ήταν πάντα..

Και φόρεσεs τα κρίματα
σαν ακριβά κοσμήματα
στον όμορφο λαιμό σου..
κι έκανεs στην κιθάρα σου
ξόρκι για την κατάρα σου
λυπητερό τραγούδι
τον λυγμό σου..

Αντίκρυσεs τα μάτια σου
μα εκείνα αλλού κοιτάζουν
βραχνές συνείδησήs κραυγέs
γιορτή σου ετοιμάζουν..
δραπέτευση σου τάζουν.

Και φόρεσεs τα κρίματα
σαν ακριβά κοσμήματα
στον όμορφο λαιμό σου..
κι έκανεs στην κιθάρα σου
ξόρκι για την κατάρα σου
λυπητερό τραγούδι
τον λυγμό σου..