Αναμμένο το φως και κοιμάσαι
το βιβλίο στο χέρι ανοιχτό
και ΄γω ήρθα ξανά να σε ΄δω
κάθε βράδυ στην ίδια οδό.

Έχεις κλειστά τα μάτια σου
μα βλέπω τα όνειρά σου
κόρες που νυχτοπερπατούν
στα χείλη, στα μαλλιά σου.

Ξηλωμένος και πάλι ο γιακάς σου
το τασάκι με γόπες σωρό
και ΄γω ήρθα ξανά να σε ΄δω
πόσο μοιάζεις παιδί, απορώ.

Είσαι για μένα αλάβαστρο
έρωτας και μετάξι
ξύπνα πριν γίνεις σύννεφο
σε λίγο θα χαράξει.

Κουρασμένος εσύ Οδυσσέας
ξεχασμένη γυναίκα σου εγώ
γι΄αυτό ήρθα ξανά να σε ΄δω
σ΄αγαπώ, μη με πεις Καλυψώ.