Φύλλα ξερά απο ξένα δέντρα
σίγουρα κουβαλάει ο αέρας
και απ΄των αστεριών τη λίμνη
εικόνες σαν κελί κρατάει η μνήμη.

Καμιά φορά όταν κοιμαμαι
άλλες ζωές θαρρείς θυμάμαι.
Η νύχτα σαν πάει προς τον ύπνο
ξυπνάει στου φεγγαριού τον κήπο.

Όσοι τη μέρα περπατάνε
τις νύχτες στα κρυφά πετάνε.
Όλοι φτερά κυοφορούμε
μα δε τ΄ανοίγουμε να μη τα δούνε
κι όταν θα φύγουμε
άλλες ζωές θα πα να βρούμε.