Οι δρόμοι ερημώσανε κι οι στράτες,
σβήνουν τ’ αστέρια ψηλά, στον ουρανό,
οι τελευταίοι, χαθήκανε, διαβάτες
κι εγώ, για σένα στενάζω και πονώ.

Τον έρωτά μου που έχω στην καρδιά μου,
αγάπη μου γλυκιά μου, απόψε τραγουδώ
κι αν σκοτεινιάζει, εμένα δε με νοιάζει,
εγώ εδώ θα μείνω και θα ξημερωθώ.

Τα βήματά μου με φέρανε, σ’ εσένα
που σε λατρεύω και πάντα σ’ αγαπώ,
κι αν, ίσως, διόλου δε σκέφτεσαι εμένα,
αυτά τα λόγια εγώ θα ξαναπώ.

Τον έρωτά μου που έχω στην καρδιά μου,
αγάπη μου γλυκιά μου, απόψε τραγουδώ
κι αν σκοτεινιάζει, εμένα δε με νοιάζει,
εγώ εδώ θα μείνω και θα ξημερωθώ.

Με συντροφιά μου τη θλίψη και το δάκρυ,
πήρα τους δρόμους κι ετούτη τη βραδιά
και στου σπιτιού σου, εστάθηκα, την άκρη,
ν’ ακούσεις πάλι τι έχω στην καρδιά.

Τον έρωτά μου που έχω στην καρδιά μου,
αγάπη μου γλυκιά μου, απόψε τραγουδώ
κι αν σκοτεινιάζει, εμένα δε με νοιάζει,
εγώ εδώ θα μείνω και θα ξημερωθώ,
κι αν σκοτεινιάζει, εμένα δε με νοιάζει,
εγώ εδώ θα μείνω και θα ξημερωθώ.