Δυο ψυχές που κρατούν
την καρδιά και το νού
ταξιδεύουν κι οι δρόμοι χωρίζουν.
Τι είναι βλέμμα και χάδι
τι είναι φως και σκοτάδι
η ανάγκη κι η μοίρα ορίζουν.

Σ΄ένα τόπο που βράζει
στη φωτιά στο μαράζι
που να βρω ν΄αγαπήσω
τον παλιό μου εαυτό;
Και τα δυο μου τα χέρια
δυό μου τα χέρια
δυό λευκά περιστέρια
μες στα σύννεφα ψάχνουν
τον γαλάζιο ουρανό.

Δυο ψυχές αγρυπνούν
κάποια μέρα να δούν
τη στερνή και γλυκιά τους πατρίδα,
μα οι πόθοι οι κρυφοί
μια υγρή φυλακή
κάθε ευχή μια βαριά αλυσίδα.