Δεν έχω να σου πω πολλά
συνγώμη που επανέρχομαι απρόσκλητη στο νου σου
μετρώ μια χούφτα όνειρα που έμειναν μισά
απ'τα σεντόνια μου γλιστρά το σχήμα του κορμιού σου.

Δεν ήρθα να σου πω , δεν ήρθα να σου τάξω
τουέρωτα σου το παλιό σπασμένο ιδανικό
κουράστηκα δε θέλω πια να προσπαθώ να αλλάξω
όσο για εμένα το ίδιο σκηνικό.

Τέσσερις τοίχοι ένα δωμάτιο πανικού
άδεια μπουκάλια κλεισούρα και τσιγάρο
τώρα μιλώ σε πρόσωπο πρώτου ενικού
να καταφέρω την ζωή στα χέρια μου να πάρω

Δεν έχω να σου πω πολλά τα χρόνια είναι ρωγμές
που μπάζουν καταιγίδες
τα χείλη μου σφραγίσανε δε τα ορίζω πια
να σου εξηγούσαν μια φορά όσα ποτέ δεν είδες.

Δεν ψάχνω να σωθώ δε θέλω άλλες λύσεις
γυρεύω να βρω βήματα να φύγω μακριά
αινίγματα με άγνωστες απαντήσεις
όσο για εμένα τα λόγια περιττά.