Τώρα τα τραγούδια χάθηκαν
αν θυμάστε, φίλοι μου,
τα τραγούδια που μας έθρεψαν
και οι σπόροι τους κοιμούνται,
κοιμούνται κάτω απ’ τα όνειρα,
λουλούδια τρυφερά.

Δεκαοχτώ, δεκαεννιά, ξωτικά και παιδιά,
δεκαοχτώ, δεκαεννιά, ξωτικά και παιδιά.

Χρόνια τώρα δένουνε μαζί
σε γιορντάνι αερικό
τις μικρές κρυφές ελπίδες μας
που προσμένουν σιωπηλά
κάθε χρόνο που περνά,
να φυτρώσουνε.

Δεκαοχτώ, δεκαεννιά, ξωτικά και παιδιά,
δεκαοχτώ, δεκαεννιά, ξωτικά και παιδιά,
ξωτικά και παιδιά.