Μισώ τον ήλιο, το φεγγάρι και τ’ αστέρια,
μισώ τα σύννεφα, τα δέντρα, τα πουλιά,
μισώ τα μάτια που κοιτάς, μισώ τα χέρια
που, κάθε νύχτα, σε κρατάνε αγκαλιά,
μισώ τα μάτια που κοιτάς, μισώ τα χέρια
που, κάθε νύχτα, σε κρατάνε αγκαλιά.

Μισώ τ’ αηδόνια και τα κλώνια τ’ ανθισμένα,
τη μυρωμένη, ανοιξιάτικη πνοή,
μα πιο πολύ και πιο βαθειά, μισώ εσένα
που μου κατέστρεψες για πάντα τη ζωή,
μα πιο πολύ και πιο βαθειά, μισώ εσένα
που μου κατέστρεψες για πάντα τη ζωή.