Δε με χωράει η νύχτα απόψε
και ο καημός σου μακριά με καλεί,
ένα σκοινί που με έπνιξε, κόψε,
σ’ έχω απόψε ανάγκη πολύ,
ένα σκοινί που με έπνιξε, κόψε,
σ’ έχω απόψε ανάγκη πολύ.

Η μοναξιά μού παγώνει τα χείλη,
ράγισε μέσα μου κάποιο γυαλί,
έλα, αγάπη μου, έστω σαν φίλη,
σ’ έχω απόψε ανάγκη πολύ,
έλα, αγάπη μου, έστω σαν φίλη,
σ’ έχω απόψε ανάγκη πολύ.

Τα σφάλματά μου στον ώμο μου πήρα
και αν μετάνιωσα, δεν ωφελεί,
δεν έχω σπίτι, αγάπη και μοίρα,
σ’ έχω απόψε ανάγκη πολύ,
δεν έχω σπίτι, αγάπη και μοίρα,
σ’ έχω απόψε ανάγκη πολύ.