Ας ήτανε να χτύπαγες
την πόρτα κάποια νύχτα,
κι ας ήταν όταν έφευγες
σκληρή η καληνύχτα.
Να ένιωθα από πόθο
την καρδιά να φτερουγίζει,
κι ας έμενε μια ανάμνηση πικρή
να με τσακίζει.

Άλλη μια φορά, άλλη μια φορά
να νιώσω ότι ζω και ανασαίνω.
Άλλη μια φορά, άλλη μια φορά
να φεύγεις και να νιώσω πως πεθαίνω.

Ας ήτανε να ξύπναγα
και να ’σαι στο πλευρό μου,
κι ας ήταν να μη σ’ έβλεπα
ξανά στο όνειρό μου.
Να άφηνες στο σώμα μου
γραμμές από σημάδια
να τα ’χω για παρέα μου
τα άδεια μου τα βράδια.

Άλλη μια φορά, άλλη μια φορά
να νιώσω ότι ζω και ανασαίνω.
Άλλη μια φορά, άλλη μια φορά
να φεύγεις και να νιώσω πως πεθαίνω.